To jak uzależnienie. Mimo zmęczenia fizycznego i niezliczonej ilości godzin snu do nadrobienia mało co mnie tak psychicznie regeneruje. Dlatego jak tylko błędnik przyzwyczai się ponownie do tego że grunt pod nogami nie kiwa się na wszystkie strony zaczynam ponownie tęsknić za widokiem wypełnionych wiatrem żagli.